KALBİMİZİN MANEVİ GIDASI

İnsanlar arası ilişkilerin merkezi kalbimizdir. Kalbimizin manevi açıdan doğru beslenmesi çok önemlidir. Yüreğimizde kibir, kin, nefret, ön yargı, öfke ve hasetlik gibi duygular taşıyarak kendimize ne kadar zarar verdiğimizin farkında mıyız? Bunların yerine yüreğimizi alabildiği kadar sevgi, saygı, güven, hoşgörü, kanaat, yardımseverlik gibi duygularla doldurmak ve hayata güzel bakmak daha akılcı bir yöntemdir. İçten, candan konuşan insanlar, ikna kabiliyeti yüksek insanlardır. Güzel bir söz, katı, alaycı, vurdumduymaz, isyankâr, kibirli, asi insanları dahi uysal, ağırbaşlı, yumuşak huylu ve en önemlisi anlayışlı bir insan hâline getirebilir.

Öyleyse ilk işimiz yüreğimizi temizlemek olmalıdır. İnsanın gözlerindeki ışıltı ve yüzündeki parıltı, sözlerden çok daha önemlidir. İletişim ve konuşmada başarının gerçek sırrı çok sözde değil özdeki uygulamada yatmaktadır. Sözlerimiz, kalbimizin en derin kıvrımlarından çıkıp geliyorsa, yüreğimizi ortaya koyarak iletişim kuruyorsak, bütün bunları en başta yüzümüz ve gözlerimiz olmak üzere bedenimize doğru yansıtabiliyorsak, işte o zaman etki alanımız karşı tarafın kulağından yüreğine kadar uzanıyor. Böylelikle iletişim gerçekleşmiş oluyor.

İnsanlar arası ilişkilerde genellikle sözlü iletişim yolları kullanılır. Birçok kimse iletişimde tek çıkar yol olarak “konuşma dili”ni görür ve kullanır. Oysa, söz ustası olmayanlar, sözün hikmetine eremeyenler için “konuşma dili” bir hayli tehlikelidir. İletişimin ikinci basamağı, duygu ve davranışların yansıması olan “beden dili”dir. İletişimde en geniş ve en kapsamlı basamak ise, “gönül dili”dir. Gönülden gönüle uzayıp giden o incecik, o kıvrım kıvrım yollar sayesinde iletişim dağlarının sarp yolları, yalçın kayalıkları rahatlıkla aşılabilir. Gönül dilinin yol göstericisi “gözler”dir. İnsanlar arası iletişimin ve insanca yaşayabilmenin gerçek yolu; ne cilalı sözler söylemektir ne de rol yapmaktır! İletişimin gerçek boyutu, “gönül dili”dir.

EDİTÖR: BİLGE